Most Stádlecki

Most początkowo przekraczał rzekę Wełtawę w Podolsku, około 10 km na wschód od Písku. Został zbudowany w latach 1847–1848 przez przedsiębiorcę z Czeskich Budziejowic, Vojtěcha Lannę, według projektu Bedřicha Schnircha, architekta, który zaprojektował wiele podobnych mostów nie tylko w Czechach, ale także za granicą.

Most służył w pełnym obciążeniu przez ponad 90 lat. W 1942 roku ruch samochodowy został przeniesiony na nowy most żelbetowy, który przekroczył całą dolinę Wełtawy. Most łańcuchowy służył lokalnemu ruchowi do 1960 roku. W związku z budową zapory Orlík i napełnieniem zbiornika, który zalałby most, został on całkowicie rozebrany, a jego elementy oznaczone i zmagazynowane.

Z różnych miejsc rozważanych do ponownego wykorzystania mostu wybrano dolinę rzeki Lužnice koło Stádlec, w miejscu, gdzie przez wiele lat kursował prom. Koryto rzeki i droga były tam podobnej szerokości jak w pierwotnej lokalizacji. Zgodnie z dokumentacją oryginalne części zostały ponownie złożone, a most został otwarty 25 maja 1975 roku.

Most o całkowitej długości 157 metrów zawieszony jest na dwóch podwójnie zakrzywionych łańcuchach, które są połączone z drewnianym pomostem pionowymi prętami. Łańcuchy przechodzą przez otwory w dwóch kamiennych pylonach, które ograniczają most, i są zakotwione w kamiennych blokach.

Most został całkowicie odnowiony. Wjazd dla pojazdów do 1,5 tony jest dozwolony. Od mostu prowadzi kilka szlaków turystycznych. W górę rzeki czerwony szlak prowadzi do zamku Příběnice lub aż do Tábora. W dół rzeki szlaki czerwony lub niebieski prowadzą do zamku Dobronice, a następnie czerwonym szlakiem do Bechyně.

W 1959 roku most został uznany za narodowy zabytek techniczny. Maksymalna dopuszczalna masa pojazdów to 1,5 tony.